آشنایی با منیزیم

منیزیم عنصری فلزی از گروه 2 جدول تناوبی عناصر و هشتمین عنصر یافت شده در پوسته زمین از نظر فراوانی است. این عنصر در بدن انسان نیز به مقدار قابل توجهی یافت می‌شود.

نیمی از منیزیم بدن انسان در استخوان‌ها ذخیره می‌شود به همین دلیل این عنصر در ساخت و ترمیم استخوان نقش مهمی ایفا می‌کند.

علاوه بر این بدن برای کنترل فعالیت عصب‌ها، عضلات، حرکت مدفوع در طول روده و همچنین خنثی کردن اسید معده به منیزیم نیاز دارد.

• موارد مصرف

منیزیم و ترکیبات آن در بعضی موارد به درمان اکلامپسی دوران بارداری و آریتمی تورساد- د- پوینت (Torsade De Points) کمک می‌کند.

بخشی از اثرات منیزیم در درمان مشکلات عصبی، آسم، بیماری‌های قلبی عروقی، میگرن و سندروم‌های متابولیسمی هنوز قطعی نشده و مورد مطالعه است.

دوز مصرف

مصرف منیزیم از طریق خوراکی بی خطر است. در مواردی که منیزیم تزریقی تجویز می‌شود نیز اگر عمل تزریق به درستی انجام شود خطری متوجه فرد نیست.

مصرف کمتر از 350 میلی‌گرم منیزیم در روز برای اکثر افراد بالغ بی‌خطر است ولی مصرف بیش از حد و بدون مشورت پزشک آن می‌تواند باعث آریتمی، افت فشار خون، احساس سردرگمی، مشکل در نتفس، بی‌هوشی و یا مرگ شود.

میزان توصیه شده مواد غذایی (RDA) منیزیم شامل مقادیری است که هم از رژیم غذایی روزانه و هم مکمل‌ها دریافت می‌شود.

منیزیم با این داروها تداخل دارد:

• آنتی‌بیوتیک‌های آمینوگلیکوزید (جنتامایسین، کانامایسین، توبرامایسین و...)
• آنتی‌بیوتیک‌های کینولون (سیپروفلوکساسین، انوگزاسین، نورفلوکساسین و...)
• آنتی‌بیوتیک‌های تتراسایکلین
• بیسفوسفونات
• داروهای فشارخون (نیفدیپین، فلودیپین، آمولدیپین)
• شل کننده‌های عضلات (کاریسوپرودال، اورفنادرین، سیکلوبنزاپرین، گالامین، پانکورنیوم و سوسینیل کولین)